TERUG NAAR PLANNING
Donderdag, 26 september 2019
Petrogliefen in Fremont Indian State Park
en Butch Cassidy
Gisteravond om 19:30 uur kwam nog een eenzame fietser
met een tentje op de camping. Hij stond op een tentplek dus we zagen
hem niet. En verder was het dat, wat een grap zeg!! Dus vannacht was
het stil en donker! En alweer zagen we de Melkweg vanuit het
slaapkamerraam.
Helaas werd er weer gesnurkt dus Jacky heeft niet echt lekker
geslapen.
Voor het ontbijt heeft ze de laatste appel in een pannenkoek voor
René en mij gedaan. Dat smaakt prima. En zoals elke dag waren we
weer om 8 uur klaar om te vertrekken. Dag prachtige lege camping!!
De weg was saai, recht en
saai. Er zijn mensen die zeggen dat lange afstanden maken door zo'n
landschap "geen straf" is maar geef mijn portie maar aan Fikkie. Ja,
de bergen om ons heen waren niet lelijk, maar alleen maar zo achter
het stuur, blegh. Maximum snelheid is 65 en ik rij 55, vind dat hard
genoeg en het rijdt een stuk zuiniger. En bovendien, er was vandaag
weer wat zijwind en dat voel je enorm.
We zijn in Richfield naar
de Walmart gegaan, toen hadden we er een klein uurtje opzitten. Even
een onderbreking.
Onze echte bestemming was Fremont Indian State Park. Ik had me er
echt op verheugd. We deden trails 5 en 6. Trail 5 was een makkie
want rolstoeltoegankelijk, trail 6 was kretsend naar boven en daarna
levensgevaarlijk naar beneden glibberen. Niet dus. We zijn
omgedraaid en kretsend naar beneden gegaan. We hebben genoeg rock
art gezien, en zowel Jacky als ik werd het op een bepaald moment
zwart voor de ogen. We hebben dus een Franse sausage gedeeld en wat
gedronken. Toen ging het weer. Maar voor de rest hebben we het hier
maar bij gelaten. Jammer.
Picknicken aan de rivier
ging ook al niet, er zijn geen plekken waar je aan het water kunt
parkeren, dus hebben we geluncht op een rest area, niet zo mooi als
aan het water maar toch een prima plek.
Net onder Circleville lag
het "childhood home of Butch Cassidy", er stonden best wel wat
caravans/campers dus we zijn er ook gestopt. Het bleek echt wel de
moeite waard te zijn om even te kijken. Mooie omgeving ook. Dus
Jacky: je had gelijk. Hadden we toch ook bij die "Bell" moeten gaan
kijken?? LOL.
En toen door naar
Panguitch, ik was gaar gereden. Om 14:00 uur waren we al op de KOA,
druk! Twee jaar geleden stond hier in dezelfde periode geen hond, nu
allemaal grote bakken met Amerikanen. Maar nog steeds geen
huurcamper.
We merken dus dat we in het popiejopie gebied komen, oef.
We hebben nu plek 22, een patio hoekplek. We moesten zowaar
bijbetalen omdat de prijs omhoog was gegaan sinds onze reservering.
Nou, dat vinden wij dus niet kunnen, geboekt en betaald is geboekt
en betaald! Over vier dagen zouden we weer hier staan, op plek 15,
dus die zijn we meteen even gaan bekijken. Bah, krap en helemaal
ingesloten. Dat gaan we dus niet doen. We hebben een andere plek
geboekt op Pinewoods RV in Duck Creek Village, daar was zowaar alles
nog vrij. Maar voor de rest, Ruby's Inn etc., was vol. We zijn weer
in de gekte terecht gekomen. We moeten weg van de meute.
We hadden ons ook al
bedacht dat we geen campings meer langs de Interstates moeten
kiezen, en we hadden er nog 1, die bij James M Robb SP in Grand
Junction. We hebben Pallisades geboekt en nu veranderd in de Fruita
Section waar we in 2017 ook hebben gestaan. Het scheelt nu in totaal
ook weer mijlen, dus de afstanden zijn prettiger geworden.
Heerlijk gedoucht weer en
René heeft de grill aangemaakt voor de erpels en de rib.
Verder lekker gelezen.
Wildlife:
een hagedisje
Het weer: zon,
28
graden.
Gereden: 107 mijl
Camping: KOA, Panguitch, plek
22
|